Les Tzigales review: Freddie |
 |
Toen deze Les Tzigales besloten om het even serieus aan te gaan pakken moet dat één van de beste ingevingen zijn geweest voor het verdere bestaan in België van de jazz manouche. Door hun melancholische aanpak van stijlen als gipsy jazz en de swing uit de nostalgische jaren ’30 weet dit Quintet ons steeds aangenaam te verrassen. Voeg daarbij nog hun benadering van het Franse chanson en de musette en je bekomt een cocktail waarbij het leven je enkel van de romantische en positieve kant zal toelachen. Hun leuze, ‘Allez venez, mylord! Venez les écouter! is niet zomaar een gegeven, het is een waarheid als een koe, want je moet deze 'Les Tzigales' gehoord en gezien hebben om hun muziek op de juiste manier te kunnen aanvoelen. Les Tzigales dat zijn, Ramsy Irani (solo gitaar & zang), Alexandre Tripodi (viool), Sam Stuyck (zang & ritme gitaar), Frank de Wolf (contrabas), Eric Rits (drums) en Eddie C. (percussie). Voor diverse clubs overal ten lande zijn deze ‘Les Tzigales al lang geen geheim meer en ook diverse jazz festivals zijn al aan hun lijstje aangevinkt tot zelfs over de grenzen toe. Hun repertoire bestaat erin om instrumentale en vocale nummers perfect in balans te brengen zowel op authentieke wijze al met eigen geschreven sterke arrangementen. In 2013 brachten deze ‘Les Tzigales’ hun debuut album ‘The Gypsy’ uit en natuurlijk kon na zoveel moois een opvolger niet uitblijven. Deze is er net voor de jaarwisseling gekomen en deze smaakvolle ‘Anima Amici’ steekt nu in onze speler. Deze ‘soulmates’ stellen hier een album voor met 14 prachtige swingende en soms aangrijpende nummers. De meesten zijn van eigen hand, en dan schrijven we Ramsy Irani, maar er werd ook ruimte gelaten voor enkele ijzersterke herschreven arrangementen op covers zoals Jacques Dutronc zijn ‘Paris s’éveille’ waarbij de viool van Alexandre Tripodi voor een extra aangrijpend accent zorgt daarbij bijgestaan door het speciale eigen timbre van Sam Stuyck. Wanneer we het hebben over zigeunerjazz kan niemand natuurlijk buiten ‘onze’ Django Reinhardt en dus mag op dit album ook geen nummer ontbreken. Voor hun hommage aan deze koning van de ‘Gitanes Jazz’ hebben zij gekozen voor ‘Montagne Sainte-Geneviève’. Een nummer waarbij je de drang krijgt om deze heilige ten dans te vragen. Om in deze smaakvolle sfeer te blijven brengt de warme stem van Sam er nog eentje van Sacha Distel en met deze ‘La Belle Vie’ kan je de gitaar van Ramsy Irani enkel tot je laten doordringen en wanneer de viool van Alexandre nog komt spreken wordt je weg gedommeld in de romantische melancholische sfeer zoals je enkel bij deze Franse chansoniers kan terugvinden. Zoals ook bij 'Ménilmontant' van Charles Trenet waarbij deze keer de stem van Ramsy ons dromend terug in de tijd weet te brengen. Laat ons eerlijk zijn! Wanneer je liefhebber bent van 'Gypsy Jazz' en aanverwanten moet je toch met verstomming geslagen worden wanneer je pareltjes hoort die dan nog in het Nederlands worden gebracht. ''k Voel Me Heel Klein' is er zo eentje van Georges Brassens waaarbij de heerlijke vertaling is geschreven door Ramsy Irani. 'Poinciana' is een klassieker dat zijn oorsprong kende in een oud Cubaans volksliedje dat het verhaal vertelt van een boom en deze 'standard' is al door zo velen gebracht maar hier door 'Les Tzigales' krijg je er nog een extra dosis exotisch gevoel zomaar bij. Nummers als 'PLaza Mayo' en het aan Ramsy's zoon opgedragen 'Dance 4 Dante lijken zo uit het verleden te komen en daarom des te verwondelijker dat dit nieuw materiaal is in deze nostalgische maar ook opzwepende tak van jazz. 'Wawa Dji Ge Doo' is de uitsmijter van deze 'Amica Amici' waarbij we enkel kunnen besluiten....als je een liefhebber bent van het chanson en de onweerstaanbare 'Hot Jazz De France'...nu onmiddelijk aanschaffen dat ding.
|
|
Tracks: 01. Dance 4 Dante
|
|
more info: year: 2015 artist: Les Tzigales label: Spookhuis info & booking: Ramsy Irani distribution: CD Baby - Amazon Les Tzigales are: Ramsy Irani: solo guitar, vocals (#1,5,9,12) & all arrangements special guest: Suzanna Pezo: tap dance (#1)
|
|